Milli Məclisin İctimai birliklər və Dini Qurumlar Komitəsinin üzvü, deputat, hakim Yeni Azərbaycan Partiyasında təmsil olunan Cavanşir Paşazadə BiG.AZ-ın suallarını cavablandırıb.
- Cavanşir müəllim, istərdik ki, bu gün məktəb illərinizdən danışaq. Sizin yaddınızda qalan hansı məktəb xatirələriniz var?
- Bu gün təhsil cənab prezidentimizin uğurlu siyasəti nəticəsində çox inkişaf edib. Bəzən düşünürəm ki, ölkəmiz bu inkişafa necə nail ola bilib. Təkcə təhsil sahəsində deyil, bir çox sahələrdə uğurlar əldə etmişik. Bakıda və bölgələrdə o qədər yüksək quruculuq işləri aparılır ki, bəzən şəhərə çıxanda özüm belə tanıya bilmirəm. Təəssüf ki, bəzi sapı özümüzdən olan baltalar dövlətimizin əldə etdiyi uğurlara kölgə salmağa və gənclərimizi yalanlarla aldatmağa çalışır. Hər kəs bilir ki, onların bir çoxu Azərbaycanın inkişafını qəbul etməyən təşkilatlardan və dövlətlərdən maliyyələşir. Hətta onların bir çoxu xaricdə oturub dövlətimizin nüfuzlu şəxslərini təhqir edir və əsası olmayan yalanlarla çirkin niyyətlərini həyata keçirmək istəyirlər. Sevindirici haldır ki, xalqımız artıq onların yalanlarına inanmır və uğurlu siyasəti ilə dövlətimizi işıqlı gələcəyə aparan cənab prezidentimizin ətrafında sıx birləşibdir. Gənclərimizə məsləhət görürəm ki, vətənini, xalqını 5 manata satan o cür insanların yalanlarına inanmasın, onlar üçün yaradılar bu gözəl şəraitdən layiqincə istifadə etsinlər.
Bu gündən fərqli olaraq bizim məktəb dövrümüz tamam fərqli olub. Yaddımdadır, biz məktəbə gedəndə bəzilərimiz kitab dəftərlərimizi əlimizdə, bəzilərimiz isə çantada aparardıq. "Şarikovoy" qələmlə yazmaq bizə qadağan olunmuşdu. Şagirdlər sinif otağına gələndə soba qalanardı. Heç işığımız belə yox idi. Qaranlıq bir otaqda dərs keçirdik. Kəndin öz müəllimi demək olar ki, yox idi. Bütün müəllimlər başqa yerlərdən gəlirdi. Yağış yağanda və yaxud da başqa bir hadisə baş verəndə müəllimlər dərsə gəlmirdi. Ona görə də idman müəllimi fizika dərsi keçirdi. Bu formada biz günümüzü keçirirdik. Düzdür, bizə o zaman elə gəlirdi ki, inkişaf görən gənclik 70-ci illərə təsadüf edənlərdir. Ən önəmlisi isə bizim dövrümüzdə dostluqlar maddiyyatla ölçülmürdü. Hər birimiz maddi çəhətdən eyni səviyyədə idik. Bir sözlə, gənclik dövrümüz çətin keçsə də öz şirinliyi və gözəlliyi var idi.
- Cavanşir müəllim, hansı müəlliminizi daha çox sevib, dərslərinə daha çox həvəslə hazırlaşırdınız?
- Kənddə böyüdüyümüz üçün o dövrlər bizə çox da yaxşı dərs keçirilmirdi. Böyük bacılarım və qardaşım dərslərimdə mənə köməklik edirdi. Mən fizikanı çox sevirdim. Çalışırdım ki, o fənni dərindən öyrənim. Fizika dərsində istifadə etdiyimiz cihazlarla tez-tez əlimi yandırırdım. Bəzən olurdu ki, dərsdə naqilləri səhv birləşdirdiyimiz üçün partlayışlar baş verirdi. Fizikadan əlavə çalışırdım ki, rus dilini də öyrənəm. Ən çox sevdiyim müəllimin adı Ziya idi. Ziya müəllim bizə fizika dərsi keçirdi. Həm də rus dilli idi deyə onun danışığı, geyimi, davranışı çox xoşuma gəlirdi. Məktəbi bitirəndən sonra da onunla bəzən görüşürdüm. Çünki müəllim kimi ona çox hörmət edirdim.
- Hər bir uşağın öz arzusu olur. Siz uşaq vaxtı böyüyəndə hansı sənətin sahibi olmağı arzulayırdınız?
- Mən uşaqlıq vaxtı tikintiyə çox həvəsim olub. Mənim əmim usta idi. Onun tikinti alətləri var idi. Əmim onları yerə qoyan kimi götürürdüm. Ona görə də əmim məni hər zaman aldadır ki, küçədən atlı keçdi. Mən də o atlıların arxasınca qaçıb yorulardım. Yorulduğuma görə də daha onun alətlərinə əl vurmazdım. O da rahat işini görərdi. Əmim məni çox istəyərdi. Böyüyüb Buxarada Politexnik İnstitutunu bitirdim. İki il Daşkəntdə işlədikdən sonra ölkəyə qayıdıb Azərbaycan Kənd Təsərrüfatı Akademiyasının (Dövlət Aqrar Universiteti) İqtisadiyyat fakültəsini bitirib, “İqtisadçı alim” ixtisasına yiyələndim.
Daha sonra Melorasiya Su Təsərrüfatı Nazirliyinin nəzdində işlədim. İlk öncə kefiyyət üzrə mühəndis, daha sonra isə sahə rəisi vəzifələrində çalışdım. Bundan əlavə uzun müddət neft sənayesində fəaliyyət göstərdim. Ümumiyyətlə, mən 1975-ci ildən bu günə kimi bir gündə olsa işsiz qalmamışam.
- Bu gün kimsə vəzifədə olanda ailəsi ilə qaynaqlandırırlar. Lakin siz öz zəhmətiniz sayəsində bu səviyyəyə yüksəlmisiniz. Bilirik ki, ailədə 11 uşaq olmusunuz. Atanız döyüşçü, ananız isə evdar xanım olub. 11 uşağı böyütmək, onların hər birini təhsillə təmin etmək çətin olmadımı?
- Mənim 9 bacım var. Valideynlərim heç vaxt qız oğlan ayrı seçkiliyini etməyib. Atam 11 övladını hər birini eyni səviyyədə sevib, qucaqlayardı. Düzdür, 11 uşağı böyütmək çətin idi. Çünki atam müharibə əlili idi. Atam 5 il müharibədə iştirak etmişdi. Bir ayağına tank qəlpəsi dəymişdi deyə rahat gəzə bilmirdi. Anam da evdar qadın idi. Özümüzün kiçik təsərrüfatı və böyük meyvə bağımız var idi. Hər bazar yığılan meyvələr bazarda satılırdı. Bacılarım, qardaşım və mən təhsilimizi başa vurub ailə qurduqdan sonra o meyvə ağacların hamısı yandı. Bu gündə o meyvə bağımız qalır. Sanki o meyvə bağı Allahdan bizə verilən ruzi idi.
- Cavanşir müəllim, o zaman heç ağlınıza gələrdimi ki, bu günün sevilən və tanınan deputat olacaqsınız?
- Bunu heç kim bilə bilməz. Hər bir uşağın anası düşünür ki, onun övladı müəllim, həkim və başqa sahənin sahibi olacaq. Təəssüf ki, heç bir ana və ya ata demir ki, övladım yaxşı bir insan olacaq. Böyüyəndə hansı sahədə çalışacağını heç kəs bilə bilməz. Hər bir insanın həyatında nə baş verəcəyini Allah bilir. Düşünürəm ki, valideynlərimiz uşaqlarına təhsillə yanaşı zəhməti də öyrətməlidir.
- Cavanşir müəllim, hansı illərinizə geri qayıtmaq istərdiniz?
- Həyat o qədər çətindir ki, onu kişi kimi başa vurmaq hər kəsə qismət olmur. Uşaqlıq illərim çətin keçdiyinə görə, açığı, keçmişə qayıtmaq istəmirəm.
